Symptomen van prostatitis bij mannen, oorzaken en diagnose

Ongeveer 40 - 60% van de urologische patiënten van poliklinieken zijn patiënten met chronische prostatitis. Symptomen van prostatitis bij mannen zijn vaak de oorzaak van depressie en mentale veranderingen.

De ziekte, die elke derde man ouder dan 25-30 jaar treft, is niet levensbedreigend, maar de moeilijkheden bij de diagnose en behandeling veroorzaken een langdurig chronisch beloop en leiden vaak tot invaliditeit.

Een goed begrip van de functies van de prostaat, de mechanismen en oorzaken van het ontstaan van ontstekingen maakt het mogelijk om de symptomen en de noodzaak van tijdige behandeling correct te begrijpen.

De functionele betekenis van de prostaatklier

De belangrijkste functie is de afscheiding van een specifieke vloeistof (afscheiding) door 40-50 klieren, die het gehele klierweefsel van het orgel vormen. Het geheim is 90 - 95% water en basische sporenelementen, fosfolipiden, het aminozuur spermine, dat het sperma een specifieke geur geeft, enzymen, eiwitten, citroenzuur en fructose. Alle componenten hebben hun eigen doel en zijn strikt uitgebalanceerd.

Het geheim van de prostaat biedt:

1. Vorming en instandhouding van een neutraal of licht alkalisch milieu in de urethra en het sperma. Deze omgeving zorgt voor de vitale activiteit van sperma.
2. Verdunning van sperma, nodig om te voorkomen dat sperma aan elkaar blijft kleven en om hun beweging te verzekeren. Tijdens geslachtsgemeenschap vermengt het sperma zich met prostaatsap.
3. Levensvatbaarheid van het sperma: de stoffen in de afscheiding zijn een voedingsbodem voor geslachtscellen, waardoor ze meerdere dagen in de vrouwelijke geslachtsorganen kunnen blijven tot het moment van bevruchting van het ei.
4. Bescherming van het urogenitale systeem tegen infectie met zink, spermine, polyaminen en immunoglobuline A. De concentratie van zink in de prostaat is 100 keer hoger dan in andere organen. Het heeft een uitgesproken antimicrobiële activiteit, hoopt zich op in de klier in de vorm van eiwitcomplexen en bevindt zich in het sperma in een vrije toestand; spermine en polyaminen hebben ook een hoge antibacteriële activiteit en immunoglobulines zijn betrokken bij de immuunafweer van de prostaat en urethra.

De prostaatklier is ook betrokken:

• bij hormonaal metabolisme door de omzetting van testosteron uit het bloed in actief dihydrotestosteron; de laatste reguleert de secretoire activiteit van de klier; dit proces vindt plaats met de deelname van hetzelfde zink;
• bij het plassen met behulp van gladde spiervezels in de capsule van de klier;
• tijdens het ejaculatieproces, samen met de spieren van de bekkenbodem en het deel van de urethra dat door de prostaat gaat;
• bij de vorming van een gevoel van orgasme als gevolg van de zaadleider die langs het laterale oppervlak van de zaadknobbeltje gaat; het bevat receptoren die tijdens de ejaculatie impulsen naar de hersenen sturen.

Aldus beschermt de prostaat, samen met deelname aan de algemene hormonale status van een man en het verzekeren van zijn vermogen om zich voort te planten, de urogenitale organen tegen de agressie van opportunistische en pathogene micro-organismen.

Oorzaken en bijdragende factoren

De belangrijkste oorzaak van ontsteking van de prostaat is het binnendringen van pathogene en opportunistische microben. 60% is E. coli. Recente studies bevestigen de rol van de betrokkenheid van gonokokken- en Trichomonas-infecties bij ontstekingen. In geval van schending van de beschermende barrière van de klier en een afname van de lokale immuunafweer, is het ook mogelijk om infecties zoals gist, mycoplasma en ureaplasma, herpesvirus en cytomegalovirus, micro-organismen die luchtwegaandoeningen veroorzaken (met de oraal-genitale contactmethode), intestinale microflora (in geval van anale seks) . . .

Bij tuberculoseziekten is verspreiding van mycobacteriën via de bloedbaan naar de prostaat mogelijk. Er komen geïsoleerde gevallen van tuberculeuze prostatitis voor, maar deze zijn zeldzaam.

Manieren van penetratie van infectie in de klier:

• hematogeen - met bloed uit andere infectiehaarden; dit gebeurt via de veneuze vaten van de prostaat, in verbinding met de aderen van de penis, testikels, rectum, blaas en nieren (inclusief tuberculeuze laesies)
• lymfogeen - door de lymfevaten
• urethrogeen - via de urethra

Bijdragende factoren:

1. Verstoring van hormonale niveaus, met name een afname van de testosteronniveaus, waardoor de antimicrobiële prostaatbarrière afneemt.
2. Varicocele (vergroting van de aderen van de zaadstreng), aambeien, spataderen van de onderste ledematen. Deze ziekten zijn het resultaat van een genetisch defect van de veneuze kleppen, wat leidt tot verstoringen van de bloedmicrocirculatie in de organen in het bekken, een stijging van de lokale temperatuur, die lager is dan normaal (vergeleken met de algemene lichaamstemperatuur), en het creëren van gunstige omstandigheden voor de vitale activiteit van micro-organismen.
3. Osteochondrose, hernia van de lumbale wervelkolom en andere aandoeningen van de innervatie, zittende levensstijl. Ze kunnen leiden tot langdurige spasmen (vernauwing) van de bloedvaten van de prostaat of, omgekeerd, tot langdurige uitzetting. De eerste leidt tot verstoringen in de bloedtoevoer, de tweede - tot bloedstagnatie.
4. Intoxicatie - alcoholisch, leidend tot verlamming van kleine bloedvaten, en nicotine, wat bijdraagt aan hun langdurige spasmen.
5. Verschillende infectieziekten, diabetes mellitus, frequente en langdurige negatieve mentale invloeden, stressvolle omstandigheden, slaapstoornissen - dit alles draagt bij aan een afname van de algemene immuniteit.

Soorten prostatitis

Kortom, de eerste symptomen van prostatitis worden verklaard door een verslechtering van de bloedtoevoer naar de klier als gevolg van ontsteking of vasculaire spasmen, wat leidt tot een tekort aan zuurstof, verstoring van metabolische processen met de vorming van ondergeoxideerde vervalproducten. Ze veroorzaken krachtige irritatie van een groot aantal zenuwreceptoren die verband houden met de uiteinden van de zenuwen van de testikels, blaas, rectum, penis, bekkenbodemspieren.

In overeenstemming met de classificatie voorgesteld door het National Institute of Health (afhankelijk van het verloop van het ontstekingsproces), worden acute bacteriële prostatitis, die zeldzaam is (ongeveer 5% van alle gevallen), en chronische prostatitis onderscheiden. Dit laatste kan zich ontwikkelen na een acute, maar in 90% - 98% van de gevallen is het primair. Aangenomen wordt dat het leidt tot seksuele disfuncties en onvruchtbaarheid.

De chronische vorm is onderverdeeld in:

• Bacterieel.
• Abacterieel of chronisch bekkenpijnsyndroom (bij afwezigheid van bacteriën in de onderzoeken). Het is op zijn beurt onderverdeeld in inflammatoir en niet-inflammatoir.
• Asymptomatische inflammatoire (bij afwezigheid van duidelijke symptomen).

Klinische verschijnselen

Acute prostatitis

Het acute beloop wordt veroorzaakt door micro-organismen en wordt gekenmerkt door een bijna gelijktijdige nederlaag van alle klierkwabben. De meest voorkomende oorzaak is gonococcus. Het ontstekingsproces kan de vorm hebben van een abces of een diffuse niet-etterende ontsteking. De meest voorkomende symptomen van acute prostatitis zijn als volgt:

• Rillingen en hoge lichaamstemperatuur (tot 38, 5^overen hoger).
• Ernstige intoxicatie - zwakte, gewrichtspijn, hoofdpijn, verhoogde hartslag, gebrek aan eetlust, enz.
• Ernstige pijn in het perineum, lies en lumbale gebieden.
• Urinewegaandoeningen - frequente en valse aandrang, pijn en moeilijk urineren, acute urineretentie.
• Witachtige of duidelijke afscheiding uit de urethra.

Een digitaal onderzoek van de prostaat via het rectum is onmogelijk vanwege hevige pijn. Bovendien is het gecontra-indiceerd vanwege de mogelijkheid van verspreiding (verspreiding) van de infectie in de bloedbaan en de ontwikkeling van een septische aandoening.

Chronische prostatitis

De aanbevolen classificatie weerspiegelt het feit dat de tekenen van chronische prostatitis bij mannen zeer divers zijn, en de opvattingen van artsen over de oorzaken en mechanismen van de ontwikkeling van de ziekte zijn zeer verschillend. De diagnose is gebaseerd op de klachten van de patiënt, klinisch onderzoek met digitaal onderzoek van de klier door het rectum (rectum) en echografische gegevens. In dit geval worden de mate van pijn, grootte en volume, contouren, uniformiteit van consistentie en de aanwezigheid van gebieden met verweking of verdichting beoordeeld.

Gedeeltelijk maakt het functionele vermogen van het orgaan en, belangrijker nog, de aan- of afwezigheid van ontstekingsprocessen, evenals de vorm van de ziekte, het mogelijk om de studie van prostaatafscheiding te evalueren. Het wordt verkregen als resultaat van vingermassage van de prostaat met daaropvolgende bacteriologische analyse van het materiaal (secretie), PCR (polymerasekettingreactie) om opportunistische micro-organismen en pathogenen van genitale infecties te detecteren en analyse van spermogrammen.

Veel voorkomende symptomen van verschillende vormen van chronische prostatitis:

1. Ongemak of / en matige pijn in de vorm van "pijn" en zwaar gevoel in het perineale gebied, ontstaan of verergeren na het drinken van alcoholische dranken, lichamelijke activiteit, geslachtsgemeenschap. Soms zijn ze voorbijgaand paroxysmaal van aard.
2. Gevoel van ongemak en snijwonden in de urethra tijdens het plassen of geslachtsgemeenschap, lichte sereus-etterende afscheiding uit de urethra (voornamelijk na langdurige urineretentie).
3. Plotseling frequente aandrang om te plassen (soms tot 3 keer binnen 1 uur) en een gevoel van onvoldoende lediging van de blaas, wat wordt verklaard door een schending van de zenuwregulatie van de prostaat, zijn spiervezels en de blaas.
4. Een afname van het vermogen om te bevruchten, wat wordt veroorzaakt door een toename van de zuurgraad van de afscheiding, een afname of gebrek aan beweeglijkheid van spermatozoa, hun agglutinatie (lijmen) door hun hoofden.
5. Pijn tijdens een orgasme of wazig gevoel van een orgasme, ejaculatiestoornissen, uitgedrukt in zijn premature of, omgekeerd, in de buitensporige duur van geslachtsgemeenschap. Deze verschijnselen houden verband met een ontstekingsproces in het gebied van de zaadknobbeltje of met littekens als gevolg van een ontsteking.

De verstrekte informatie stelt ons in staat om de noodzaak en het belang van tijdige verwijzing naar een gekwalificeerde specialist te begrijpen in het geval van bepaalde symptomen en weigering van verschillende onconventionele methoden voor zelfmedicatie. De behandeling wordt alleen voorgeschreven na een volledig en grondig onderzoek om de oorzaak en vorm van de ziekte vast te stellen.

Differentiële diagnose

Differentiële diagnose van acute prostatitis en de kenmerken van chronische prostatitis bij mannen worden weergegeven in de tabel:

Vorm van prostatitis	Belangrijkste symptomen	Laboratoriumgegevens
Acute bacteriële	Acuut begin, ernstige perineale pijn hoge koorts, bedwelming, troebele, vaak bloederige urine	Leukocytose (verhoogd aantal witte bloedcellen) versnelde ESR een groot aantal erytrocyten en leukocyten bij urineanalyse mogelijke aanwezigheid van gonokokken
Chronische bacteriële	Matige bekkenbodempijn pijn tijdens ejaculatie, vroegtijdige zaadlozing, dysurie. Sommige symptomen zijn mogelijk afwezig	Erytrocyten bij microscopisch onderzoek van de afscheiding van de klier, detectie van E. coli, enterobacteriën, Klebsiella of andere micro-organismen bij het bacteriologisch onderzoek van het ejaculaat
Chronisch abacterieel (chronisch bekkenpijnsyndroom):	Matige bekkenpijn gedurende 3 maanden	Bacteriën worden niet gedetecteerd in routinetests
ontstekingsremmend	Ernstige dysurische stoornissen bij 40-65% matige pijn in de onderbuik en in het genitale gebied gedurende 3 of meer maanden	De aanwezigheid van leukocyten in de afscheiding van de klier en in de derde portie urine tijdens de Meares-Stamey-test (de studie van 4 opeenvolgende porties urine is de "gouden standaard" voor laboratoriumdiagnose van chronische prostatitis)
niet-inflammatoir of stagnerend (40% van de patiënten met prostatitis)	Milde bekkenpijn en ongemak gedurende 3 maanden of langer. Dysurische aandoeningen zijn zeldzaam.	Geen laboratoriumbevindingen voor ontstekingen
Asymptomatische inflammatoire prostatitis	Geen klinische subjectieve symptomen	Tekenen van ontsteking